NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
حَدَّثَنَا
مُسَدَّدٌ
حَدَّثَنَا
سُفْيَانُ
عَنْ ابْنِ
الْمُنْكَدِرِ
عَنْ عُرْوَةَ
عَنْ
عَائِشَةَ
قَالَتْ
اسْتَأْذَنَ
رَجُلٌ عَلَى
النَّبِيِّ
صَلَّى
اللَّهُ عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
فَقَالَ
بِئْسَ ابْنُ
الْعَشِيرَةِ
أَوْ بِئْسَ
رَجُلُ
الْعَشِيرَةِ
ثُمَّ قَالَ
ائْذَنُوا
لَهُ
فَلَمَّا
دَخَلَ
أَلَانَ لَهُ
الْقَوْلَ
فَقَالَتْ
عَائِشَةُ
يَا رَسُولَ
اللَّهِ
أَلَنْتَ
لَهُ
الْقَوْلَ وَقَدْ
قُلْتَ لَهُ
مَا قُلْتَ
قَالَ إِنَّ شَرَّ
النَّاسِ
عِنْدَ
اللَّهِ
مَنْزِلَةً يَوْمَ
الْقِيَامَةِ
مَنْ
وَدَعَهُ
أَوْ تَرَكَهُ
النَّاسُ
لِاتِّقَاءِ
فُحْشِهِ
Hz. Âişe'den demiştir
ki:
Bir adam Nebi
(s.a.v.)'in yanına (girmek için) izin istedi, "Peygamber (s.a.v.)'de:
"Aşiretin bu oğlu
ne kötüdür" yahut da; "Aşiretin bu adamı ne kötüdür" buyurdu.
Sonra: "Ona (girmesi için) izin verin" dedi.
(Adam içeriye) girince
ona yumuşak bir dille konuştu, bunun üzerine (ben) Âişe:
Ey Allah'ın Rasulü
(yanına girmeden önce) onun hakkında söyleyeceğini söylediğin halde (bir de
tutup) onunla yumuşak bir dille konuştun dedi(m). (Hz. Nebi de:
"Ey Âişe) Kıyamet gününde
Allah katında insanların en şerlisi insanların kötülüğünden korkarak
kendisinden uzaklaştığı ya da kendisini terk ettiği kimsedir" buyurdu.
Tahric edenler: Müslim,
birr; Muvatta, hüsnü'l-hulk; Ahmed b. Hanbel, VI, 38.